:: อาการหูหนวกส่งผลต่อเพลงเบโธเฟน ::

นักวิทยาศาสตร์พบว่าอาการหูหนวกของเบโธเฟน

ส่งผลให้เขาเลือกใช้โน้ตเพลงที่มีความถี่ต่ำในการแต่งเพลง

ในปี 1801 เมื่อเบโธเฟนอายุ 30 ปี เขาเริ่มสูญเสียความสามารถทางการได้ยิน

โดยมีปัญหาในการฟังเสียงเครื่องดนตรีที่เล่นตัวโน้ตเสียงสูง

หลังจากนั้นอาการของเขาก็แย่ลงเรื่อยๆ จนกระทั่งในปี 1827 เบโธเฟนก็สูญเสียการได้ยินอย่างสิ้นเชิง

นักวิทยาศาสตร์ชาวดัตช์ 3 คน ทำการศึกษางานเพลงของเบโธเฟน

โดยแบ่งเพลงออกเป็น 4 ยุค เริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1798 จนถึง 1826 และพบว่าในยุคเริ่มต้น

เบโธเฟนยังเลือกใช้ตัวโน้ตสำหรับไวโอลินที่สูงกว่าคอร์ด G6 ซึ่งค่าความถี่อยู่ที่ประมาณ 1,568 เฮิร์ตซ์

แต่เมื่ออาการหูหนวกเริ่มแย่ลง เบโธเฟนก็หันมาเลือกใช้โน้ตเพลงที่มีความถี่อยู่ในระดับกลางและต่ำแทน

เพื่อให้ตัวเขาเองได้ยินเสียงเครื่องดนตรีเล่นโน้ตเหล่านั้น

อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลังเมื่อเขาสูญเสียการได้ยินโดยสิ้นเชิงแล้ว

เบโธเฟนก็กลับมาเลือกใช้โน้ตที่มีเสียงสูงขึ้นอีกครั้ง โดยนักวิทยาศาสตร์กล่าวว่า

สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะเขาเลิกแต่งเพลงที่เขาสามารถได้ยินทางหู

แต่หันไปแต่งเพลงโดยใช้ใจและประสบการณ์การแต่งเพลงในยุคเริ่มต้นแทน